Puzzelen terwijl je nog niet weet hoe het plaatje er uitziet, hoe begin je dan?
Heb je ooit op die manier een puzzel gemaakt? Er zijn legpuzzels speciaal hiervoor ontworpen (WASGIJ).
Het plaatje op de doos geeft wel een clou over wat er zichtbaar moet worden wanneer de puzzel af is,
maar niet de afbeelding zelf.
Hoe ga je dan aan de slag? Dat is het net als in het gewone leven, gewoon aan de slag. Je gebruikt verbindingen in kleuren en vorm om clustertjes te maken van stukjes die bij elkaar lijken te horen. En die gaan groeien en
ineens zie je dan….o…dat hoort daar bij. Zo worden de clusters steeds groter en groeit het beeld en kreeg je steeds meer overzicht.
Voor mij is het zo ook in de transities waar zo veel over geschreven wordt en waar iedereen op de eigen manier mee te maken heeft. Of het nu gaat over de manier waarop je persoonlijk de puzzelstukjes in elkaar moet passen, hoe je als organisatie waarde toevoegt aan de maatschappij waar je deel van uit maakt of over hoe we samen een samenleving vormen waar iedereen tot zijn recht kan komen, betrokken is en met respect omgaat met zichzelf, andere mensen en onze leefomgeving.
Hoe we dat moeten doen, daar hebben we allemaal puzzelstukjes van. De kunst is die samen te brengen tot een beeld waarin het klopt.
En hoe weet je dan of het klopt? Daar is maar één antwoord op: weten wat voor jou echt belangrijk is, uitproberen, goed kijken, leren en durven verder gaan.
Fijne werkdag!
26 februari 2014 om 12:29
Dag Gon, ziet er verzorgd uit! Hopelijk vallen al onze puzzelstukjes op hun plek!
26 februari 2014 om 15:06
HI Hildegonde, heb vroeger heel veel gepuzzeld.. 1000 stukjes schiphol.. 90% blauwe lucht was de topper,
geduldelijk klusje was dat. Enjoy your puzzle!
26 februari 2014 om 16:05
Mooi Gon, maar…
Weet wel waaraan je begint. Sommige puzzels zijn nooit af en hebben zelfs geen rechte stukken en hoekjes.
27 februari 2014 om 15:15
Ja, leuk hè! En het leuke in dit geval is: ik weet dat ik niet weet waar ik aan begin :):)
26 februari 2014 om 16:43
Mooie metafoor Gon. Herken het meteen.
26 februari 2014 om 17:07
Het leven is één grote puzzel. Veel stukjes vind je zelf (op je pad) en soms wordt er ook wat aangereikt. Toch zul je ze zelf een plekje moeten geven.
26 februari 2014 om 22:18
Hallo Gon,
Mooie overdenking.
26 februari 2014 om 22:18
Mooie overdenking.
27 februari 2014 om 14:27
Hoi Gon, leuke metafoor, leuke blog. Alleen de slotzin ‘klopt’ voor mij (nog) niet: hoezo is er maar één antwoord op zo’n mooie open vraag? En weet ik dat het ‘klopt’ als ik verder ga? Bedoel je dat het altijd al klopt, als je maar stappen zet in de dingen die je belangrijk vindt? Ik ben benieuwd of je die laatste zin nog ’s in meer woorden kunt omschrijven. Misschien een onderwerp voor je volgende blog?
27 februari 2014 om 15:16
Hallo Maarten, goede suggestie voor de volgende of één van de volgende posts. Ga ik zeker doen.
28 februari 2014 om 15:42
Gon, dank voor het delen van je gedachten, ga ik graag dot weekend op kauwen. Ik heb het wel gelijk ff op twitter gezet:)
2 maart 2014 om 18:39
Hallo Sonja, Leuk en ben benieuwd wat het weekend heeft opgeleverd.
3 maart 2014 om 09:24
Mooie blog, Gon!
3 maart 2014 om 11:00
Hee Gon, wat kan je op een eenvoudige manier iets complex verwoorden. Fijn dat je je gedachten met ons deelt. Ik ga je zeker volgen!
5 maart 2014 om 18:05
Mooie woorden Gon! Ik vraag mij af of deze puzzel ooit af kan zijn? Ik ga je volgen.
12 maart 2014 om 06:46
Dank je wel Hildegonde voor je interessante blog!